Obszar wsparcia
Obszar kwalifikowany obejmował całe terytorium Danii, Estonii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski i Szwecji oraz północne części Niemiec (Landy: Berlin, Brandenburgia, Brema, Hamburg, Meklemburgia Pomorze Przednie, Szlezwik-Holsztyn i Dolna Saksonia – tylko region NUTS II Lüneburg), jako państwa członkowskie UE. Do obszaru objętego programem należały także kraje sąsiadujące – Norwegia (cały kraj), Rosja (Sankt Petersburg i otaczający go Okręg Leningrad, Republikę Karelii, Okręg Kaliningradu, Murmańsk, Nowogród i Psków; dla projektów dotyczących regionu Morza Barentsa przewidywana była współpraca z Okręgiem Archangielska, Republiką Komi i Nienieckim Okręgiem Autonomicznym) i Białoruś (cały kraj).
Priorytety
P1. Wspieranie innowacyjności
P2. Zewnętrzna i wewnętrzna dostępnosć
P3. Morze Bałtyckie jako wspólny zasób
P4. Promowanie atrakcyjnosci i konkurencyjnosci miast i regionów
Priorytet pierwszy był skoncentrowany na generowaniu, wspieraniu i rozpowszechnianiu innowacji w regionie. Był on poświęcony kluczowym innowacjom w zakresie nauk przyrodniczych i technicznych, ale także wybranym innowacjom nie technicznym, takim jak usługi biznesowe, projektowanie. Działania były ukierunkowane na wydajność źródeł innowacji i ich związki z MŚP, na ułatwianie transnarodowego transferu technologii i wiedzy, jak również na zwiększanie możliwości generowania i absorbowania wiedzy przez społeczne grupy obywateli. Priorytet ten także, szczególnie w kontekście współpracy z Rosją i Białorusią, wspierał działania ukierunkowane na zwiększenie społeczno-gospodarczego rozwoju na poziomie regionalnym.
Drugi priorytet był poświęcony poprawie zewnętrznej i wewnętrznej dostępności regionu Morza Bałtyckiego. Wspierane były działania ukierunkowane na promowanie i przygotowywanie wspólnych transnarodowych rozwiązań w zakresie transportu oraz technologii informacyjnej i komunikacyjnej (ICT), w szczególności takich, które przezwyciężały bariery funkcjonalne stojące zarówno przed rozpowszechnianiem innowacji, jak i przepływami transportowymi. Ważnym kierunkiem wsparcia była także dalsza integracja już istniejących strategicznych stref rozwoju, znajdujących się wzdłuż transnarodowych korytarzy transportowych w BSR, jak również tworzenie nowych połączeń transnarodowych.
Trzeci priorytet koncentrował się na zanieczyszczeniu środowiska naturalnego Morza Bałtyckiego w szerszych ramach zrównoważonego zarządzania zasobami morskimi. Wspierał on działania mające na celu zmniejszenie ilości zanieczyszczeń i ich wpływu na środowisko morskie. Szczególny nacisk kładziony był na zwiększenie bezpieczeństwa na morzu. Wspierane były działania mające na celu zintegrowany rozwój obszarów nadbrzeżnych w BSR w kontekście tendencji do zmiany klimatu.
Czwarty priorytet promował współpracę regionów stołecznych, miast i obszarów wiejskich zwiększającą ich atrakcyjność dla mieszkańców i inwestycji. Przedstawiał on programy działania i polityki na poziomie całego regionu, mające na celu uczynienie z miast i regionów bardziej konkurencyjnych motorów rozwoju gospodarczego. Jednocześnie promowane były projekty, które wzmacniały partnerstwo pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi oraz wspierały transformację gospodarczą obszarów regionu, które były słabiej zaludnione i w których dominowały mniejsze i rzadsze osiedla. Szczególną cechą w ramach tego priorytetu były wspólne działania poświęcone kwestiom społecznym w ramach rozwoju regionalnego i miejskiego, jak również zarządzaniu i tworzeniu możliwości w sektorze publicznym. Działania te były promowane wyłącznie w projektach współpracy z Rosją i Białorusią.
Budżet
Dostępne środki
- Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) – 208 mln EUR
- Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa (EISP) - 8,8 mln EUR
- narodowy wkład Norwegii - 6 mln EUR
Wkład strony polskiej do wspólnego budżetu na lata 2007-2013 wynosił ok. 47,7 mln EUR.
Dofinansowanie
- do 75% kwalifikowalnych kosztów dla partnerów z Danii, Niemiec, Szwecji oraz Finlandii ze środków EFRR
- do 85% kosztów kwalifikowalnych dla partnerów z Estonii, Litwy, Łotwy i Polski ze środków EFRR
- do 50% kosztów kwalifikowalnych dla partnerów z Norwegii
- do 90% kosztów kwalifikowalnych dla partnerów z Rosji i Białorusi ze środków EISP
Potencjalni beneficjenci
Kwalifikującymi się beneficjentami programu były:
- władze publiczne (centralne, regionalne i lokalne i ich związki),
- instytucje badawcze i szkoleniowe,
- fundacje,
- organizacje pozarządowe oraz instytucje typu non-profit.
Prywatne (komercyjne) organizacje mogły uczestniczyć w projektach jako partnerzy dodatkowi z własnym wkładem finansowym.
Przynajmniej trzech partnerów z przynajmniej trzech różnych krajów objętych Programem tworzyło partnerstwo.